حتی اگر شما در حال صحبت کردن پای تلفن همراهتان نباشید تلفن شما در حال ارسال سیگنال است و اطلاعات می‌گیرد و ارسال می‌کند.آنتن های بزرگ مخابرات وظیفه جا به جا کردن این اطلاعات را دارند. اگر شما حرکت کنید سیگنال تلفن همراه شما همراهتان جا به جا می‌شود و می‌تواند محل دقیق شما را مشخص کند و هر از گاهی نیز اطلاعاتی در اختیار مخابرات قرار داده می‌شود تا از وضعیت تلفن همراه شما مشخص باشد.

وقتی فردی می‌خواهد با شما تماس بگیرد سیستمهای اطلاعات و کنترل برج مخابرات به تلفن شما پیغامی ارسال می‌کند که کسی پشت خط شماست. برج مخابرات همچنین فراکانسهای صدا می‌دهد تا بتوانید تلفن را جواب داده و صدای فرد را بشنوید.

همین روند در ارسال پیام کوتاه نیز تکرار می شود. وقتی دوستی به شما پیام کوتاه می فرستد پیغام از آنتهای ارتباطی مخابرات گذشته و به برجک اصلی مخابرات و کانال کنترل می‌رسد و آنگاه است که به تلفن شما پیغامی ارسال می‌شود که اطلاعاتی در انتظار شماست و این دقیقا همان زمانی است که شما متوجه می‌شوید که پیام کوتاه دارید.

زمانی که شما پیام می‌فرستید هم همین راه طی می‌شود تا فرد پپیغامتان را بگیرد.
دلیل اینکه شما نمی‌توانید پیغامی با ببش از 160 حرف بفرستید نیز آن است که برای شلوغ نشدن سیستم ارسال پیامها، مخترعان این روش، روی این تعداد حرف موافقت کردند تا تعداد بیشتر از آن ارسال نشود.